Over mezelf
Reeds op jonge leeftijd kwam ik in aanraking met de schaduwkanten van het leven. Daardoor werd ik ook veel sneller volwassen dan wellicht goed voor me was. Ik groeide op in een gezin met vier kinderen. Ik was de jongste, met 2 broers en 1 zus die veel ouder waren.
Ik ging boekhouden & fiscaliteit studeren. Toch geen psychologie, wat me zo boeide en interesseerde. Maar ik deed wat er van mij verwacht werd.
Ik was empathisch, perfectionistisch en relativeerde veel. Handig voor de buitenwereld, minder voor mij, zo bleek later.
Ik was sociaal, had veel vrienden en maakte plezier. Ik werkte hard, zorgde voor anderen en had steeds een luisterend oor, maar wat er diep van binnen in mij leefde, dat deelde ik met niemand.
Op mijn tocht door het leven kwam ik al op jonge leeftijd meermaals in aanraking met personen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Toen had ik nog geen idee dat dit een naam had. Wel bracht het me behoorlijk uit evenwicht.
Na mijn jarenlange relatie met een narcistische partner, ging ik op zoek naar antwoorden. Pas toen ik werkelijk begreep wat narcisme was, werd me duidelijk wat er zich telkens weer opnieuw had afgespeeld in die ‘moeilijke’ relaties in mijn leven. Ik kon het een naam geven en het voelde als een bevrijding om het patroon te kunnen doorbreken.
Dit was het begin van het tweede deel van mijn leven. De zoektocht naar antwoorden was heftig. Ik doorleefde deze periode heel intens en keek recht in de spiegel. Ik stelde me vragen, veel vragen. Waarom was me dit overkomen, hoe kon ik verder, wat diende ik in mezelf te veranderen, en vooral… hoe zorg ik ervoor dat dit me nooit meer overkomt?
Ik volgde uren therapie, deed talloze cursussen en las elk boek dat ik kon vinden over deze materie. Langzaam ging ik van het donker naar het licht. Ik leerde mezelf kennen en ontdekte een nieuwe ik. Ik werd niet terug de oude, maar wel een betere versie van mezelf.
Ik werd door mijn hulpverleners aangespoord om iets te doen met mijn ervaring. Ook voor mezelf voelde het bijna als een plicht. Door mijn eigen ervaring herken ik de angst op mensen hun gezicht, hun onzekerheid, het schuldgevoel, de schaamte,… Heel mijn leven al vertellen mensen spontaan hun verhalen aan mij en vertrouwen ze me hun hart toe. De stap naar therapeut worden, voelde dan ook heel natuurlijk.
Mijn oude liefde voor de psyche van de mens in combinatie met mijn analytisch denken en mijn eigen ervaring wil ik nu graag inzetten om mensen tijdens of na een destructieve relatie te helpen helen.
Het leven is een leerproces. Enkel pijn genereert verandering. Ook al willen we dit ontlopen, de enige manier om te groeien is er door te gaan. Hier wil ik jou graag bij helpen, vanuit mijn hart. Met de nodige tijd en de juiste mindset.
De weg is moeilijk en lang maar de moeite waard. Ik ben er sterker uitgekomen en ik weet dat jij dat ook kan.
Brenda